Αρκετοί μαθητές πλέον αποφασίζουν να ξεκινήσουν ή να συνεχίσουν μία ξένη γλώσσα όντας ενήλικες και αφού έχουν ολοκληρώσει τη βασική εκπαίδευσή τους. Υπάρχει μια πολύ μεγάλη γκάμα ηλικιών και κινήτρων, εξωτερικών και εσωτερικών, που τους οδηγεί στη μάθηση. Αυτό που είναι κοινό, πάντως, είναι ότι κάθε ενήλικος μαθητής αποφασίζει να συνεχίσει την εκπαίδευσή του έχοντας ήδη αρκετές εμπειρίες και γνώσεις οι οποίες είναι πολύ συχνά η βάση και το κίνητρο για περαιτέρω μάθηση.

Πως επηρεάζουν οι προηγούμενες αρνητικές εμπειρίες;

Δεν είναι, δυστυχώς, λίγες οι φορές που οι πρότερες εκπαιδευτικές εμπειρίες λειτουργούν αρνητικά για τον εκπαιδευόμενο. Οι ενήλικες μαθητές των οποίων η πρότερη μαθητική πορεία είναι γεμάτη από αρνητικές αναμνήσεις διακρίνονται από τον φόβο επανάληψης αντίστοιχων εμπειριών. Για τον λόγο αυτό είναι περισσότερο επιφυλακτικοί απέναντι στις μαθητικές διαδικασίες εν γένει και ιδιαίτερα στις ενέργειες του δασκάλου που παραπέμπουν στις αρνητικές τους εμπειρίες. Εδώ θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν ο μονόλογος ως διδακτική πρακτική και η βαθμολόγηση καθώς και ο δάσκαλος που υιοθετεί τον ρόλο της αυθεντίας.

Τρόποι μάθησης

Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο κάθε ενήλικος μαθητής έχει υιοθετήσει ορισμένους τρόπους στη διαδικασία εκμάθησης που εκτός από την πρότερη εμπειρία του βασίζονται κατά μεγάλο μέρος και στην προσωπικότητά του. Οι τρόποι αυτοί έχουν παγιωθεί με το πέρασμα των ετών και παρέχουν ένα αίσθημα ασφάλειας στον χρήστη. Στις περισσότερες περιπτώσεις δε, είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με την προσωπικότητα του ατόμου. Ακόμα κι όταν αποδεικνύεται η άστοχη χρήση τους καθώς μπορούν να αντικατασταθούν από γρηγορότερες και πιο αποτελεσματικές μεθόδους μάθησης, οι εκπαιδευόμενοι δυσκολεύονται να αλλάξουν τις ήδη κεκτημένες μεθόδους τους και ενίοτε αντιδρούν σθεναρά.

Ο ρόλος του δασκάλου

Από τη μία θα λέγαμε ότι ο δάσκαλος οφείλει να σεβαστεί την επιλογή του εκπαιδευόμενου όσον αφορά τον τρόπο μάθησης και τον ρυθμό που ανταποκρίνεται καλύτερα στις δικές του μαθησιακές ανάγκες. Από την άλλη όμως, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ρόλος του δασκάλου είναι να παρέχει τα κίνητρα για να δοκιμάσουν οι μαθητές και άλλες μεθόδους που ίσως παρέχουν καλύτερα εκπαιδευτικά αποτελέσματα.

Όλα τα παραπάνω, βεβαίως, θα πρέπει να γίνονται σε ένα ασφαλές συναισθηματικά εκπαιδευτικό περιβάλλον όπου οι εκπαιδευόμενοι θα μπορούν να εκφράζουν τις απόψεις τους και τις διαφωνίες τους και το λάθος θα είναι ευπρόσδεκτο ως αναπόσπαστο κομμάτι της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Η όποια ανατροφοδότηση παρέχεται από τον δάσκαλο σχετικά με τις εκπαιδευτικές μεθόδους θα πρέπει να διασφαλίζεται ότι δεν θα ληφθεί ως απόρριψη του εκπαιδευόμενου  στο σύνολό της προσωπικότητάς του. Μην ξεχνάμε ότι συνεχής ενθάρρυνση θα πρέπει να παρέχεται σε όλη τη διάρκεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας σε μαθητές όλων των ηλικιών και όχι μόνο στα μικρά παιδιά.

The Ruthless Teacher, Χαρίση Γιολάντα